فال حافظ ۸ دی ماه ۱۴۰۲/ دیدم به خوابِ خوش که به دستم پیاله بود

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هشتم دی ماه سال 1402 به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

دیدم به خواب خوش که به دستم پیاله بود

تعبیر رفت و کار به دولت حواله بود

چل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت

تدبیر ما به دست شراب دوساله بود

آن نافه مراد که می‌خواستم ز بخت

در چین زلف آن بت مشکین کلاله بود

از دست برده بود خمار غمم سحر

دولت مساعد آمد و می‌در پیاله بود

بر آستان میکده خون می‌خورم مدام

روزی ما ز خوان قدر این نواله بود

هر کو نکاشت مهر و ز خوبی گلی نچید

در رهگذار باد نگهبان لاله بود

بر طرف گلشنم گذر افتاد وقت صبح

آن دم که کار مرغ سحر آه و ناله بود

دیدیم شعر دلکش حافظ به مدح شاه

یک بیت از این قصیده به از صد رساله بود

تفسیر عرفانی:

در رویایی دیدم که پیاله‌ای شراب در دست دارم و تعبیر خوابم این بود که کارم به اقبال نیک واگذار خواهد شد. مقصود او از این شعر این است، آنان که جامی از شراب معرفت دوست را نزد خود داشته باشند، اقبالی نیک در انتظارشان است؛ چرا که به واسطه‌ی معرفت، عشاق پیشگاه او گشته و به لقای او دست خواهند یافت.

تعبیر غزل:

بخت خوب و آرامش را همیشه در جای خاصی یا در کار خاصی جستجو می‌کردی، اما تقدیر الهی تو را ناخواسته به مسیری برد که بهتر از آنچه می‌خواستی و نمی‌یافتی نصیبت شد. خداوند خیلی وقت‌ها از راه‌هایی که انتظارش را نداریم الطاف و نعمت‌های خودش را به ما می‌رساند. هرگز فکر نکن که همۀ درها بسته شده و دیگر هیچ راهی نیست.