فال حافظ ۲۵ دی ماه ۱۴۰۲/ مخمور آن دو چشمم آیا کجاست جامی
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.
تفال امروز بیست و پنجم دی ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:
مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی
پر کن قدح که بی‌می‌مجلس ندارد آبی
وصف رخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن نوایی ساقی بده شرابی
شد حلقه قامت من تا بعد از این رقیبت
زین در دگر نراند ما را به هیچ بابی
در انتظار رویت ما و امیدواری
در عشوه وصالت ما و خیال و خوابی
مخمور آن دو چشمم آیا کجاست جامی
بیمار آن دو لعلم آخر کم از جوابی
حافظ چه می‌نهی دل تو در خیال خوبان
کی تشنه سیر گردد از لمعه سرابی
تعبیر غزل:
این نکته را مد نظر قرار بده که باید از تجربه‌های گذشتگان استفاده کرد، چون انسان‌ها نمی‌توانند تمام تجربیاتی که قبلا به دست آمده تکرار کنند. در ضمن عمر انسان کفاف تکرار این تجربیات را نمی‌دهد.
تفسیر عرفانی:
وارستگان در دوری و هجران معشوق نالانند. از این رو نمی‌توانند فقط با خیال دوست دلخوش باشند، چرا که فقط به واسطه‌ی خیالش در ذهن آرام و قرار نخواهند داشت و از وجودش نصیبی نخواهند برد.