فال حافظ ۱۱ بهمن ماه ۱۴۰۳/ دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بینظیر اشعارش را پیوند آنها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بیجهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زدهاند.
تفال امروز یازدهم بهمن ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسانالغیب را در اینجا میخوانید:
دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما
چیست یاران طریقت بعد از این تدبیر ما
ما مریدان روی سوی قبله چون آریم چون
روی سوی خانه خمار دارد پیر ما
در خرابات طریقت ما به هم منزل شویم
کاین چنین رفتهست در عهد ازل تقدیر ما
عقل اگر داند که دل در بند زلفش چون خوش است
عاقلان دیوانه گردند از پی زنجیر ما
روی خوبت آیتی از لطف بر ما کشف کرد
زان زمان جز لطف و خوبی نیست در تفسیر ما
تفسیر عرفانی:
۱- گاهی آنقدر در فکر این نیت میباشید که گویی آه شما از آسمان هم فراتر میرود، اما بدان که باید سخن نگویی تا از تیر آه دیگران هم برحذر باشی، یعنی دو خطر شما را تهدید میکند:
الف) بیش از اندازه خودخوری میکنی و فکر این و آن کردن و کار را به فردا افکندن، صلاح نمیباشد.
ب) حسادت حسودان که به زندگی شما رشک و حسد میبرند.
۲- فکر میکنی او بسیار مغرور، خودخواه و سنگدل است، اما چنین نیست، زیرا او با فکر و اندیشه کار میکند و تمام جوانب کار را میسنجد. ولی شما بیمحابا و بیحوصله عمل میکنید؛ لذا قدری ملایمتر و با تدبیرتر عمل کنید.
تعبیر غزل:
آن کسی که تو انتظارش را میکشیدی به راهی خلاف انتظار تو رفته است و اکنون تو مستاصل و حیران شده ای. تو هم همان راهی را انتخاب کن که او برگزیده، زیرا کامیابی و صلاح تو در آن است، پس تردید مکن که اگر در این راه تلاش کنی زندگیت شیرین و گوارا خواهد شد. فقط توجه داشته باش که هرگز کاری نکنی که آه کسی دامانت را بگیرد.