فال حافظ ۶ بهمن ماه ۱۴۰۳/ خوشا شیراز و وضع بیمثالش

دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بینظیر اشعارش را پیوند آنها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بیجهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زدهاند.
تفال امروز ششم بهمن ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسانالغیب را در اینجا میخوانید:
خوشا شیراز و وضع بیمثالش
خداوندا نگه دار از زوالش
ز رکن آباد ما صد لوحش الله
که عمر خضر میبخشد زلالش
میان جعفرآباد و مصلا
عبیرآمیز میآید شمالش
به شیراز آی و فیض روح قدسی
بجوی از مردم صاحب کمالش
که نام قند مصری برد آنجا
که شیرینان ندادند انفعالش
صبا زان لولی شنگول سرمست
چه داری آگهی چون است حالش
گر آن شیرین پسر خونم بریزد
دلا چون شیر مادر کن حلالش
مکن از خواب بیدارم خدا را
که دارم خلوتی خوش با خیالش
چرا حافظ چو میترسیدی از هجر
نکردی شکر ایام وصالش
تفسیر عرفانی:
۱- حضرت حافظ در بیتهای پنجم تا نهم میفرماید:
* چه کسی نام شکر و قند معروف مصری را برد که شیرین پسران شرمندهاش نکردند.
ای باد صبا از آن لولی شنگول و زنده دل چه خبر داری و حالش چطور است؟ ما را مطلع ساز.
*ای دل اگر آن شیرین زیبا روی، خون بریزد، چون شیر مادر، خونت را حلالش کن.
* بخاطر خدا از خواب بیدارم نکن زیرا با خیال محبوبم خلوتی خوش دارم.
و در بیت آخر میفرماید:
*ای حافظ تو که از هجران میترسیدی، پس چرا شکر ایام وصال را بجای نمیآوردی؟
حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.
تعبیر غزل:
به زندگی و اطرافت خوب نگاه کن. خداوند نعمتهای بسیاری در اختیار تو قرار داده که باید از آنها به بهترین نحو استفاده کنی. به خاطر داشته باش که شکر نعمت، نعمتت افزون کند. پس همیشه شاکر درگاه الهی باش و سعی کن شاد و راحت زندگی کنی.