فال حافظ دوم بهمن ماه ۱۴۰۳/ مرا ذلیل مگردان به شکر این نعمت

دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بینظیر اشعارش را پیوند آنها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بیجهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زدهاند.
تفال امروز دوم بهمن ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسانالغیب را در اینجا میخوانید:
چه لطف بود که ناگاه رشحه قلمت
حقوق خدمت ما عرضه کرد بر کرمت
به نوک خامه رقم کردهای سلام مرا
که کارخانه دوران مباد بیرقمت
نگویم از من بیدل به سهو کردی یاد
که در حساب خرد نیست سهو بر قلمت
مرا ذلیل مگردان به شکر این نعمت
که داشت دولت سرمد عزیز و محترمت
بیا که با سر زلفت قرار خواهم کرد
کهگر سرم برود برندارم از قدمت
ز حال ما دلت آگه شود مگر وقتی
که لاله بردمد از خاک کشتگان غمت
روان تشنه ما را به جرعهای دریاب
چو میدهند زلال خضر ز جام جمت
همیشه وقت توای عیسی صبا خوش باد
که جان حافظ دلخسته زنده شد به دمت
تفسیر عرفانی:
۱- به زودی خبری یا نامهای خوشحال کننده دریافت میکنی که بسیار امید بخش و شادی آفرین است، بطوریکه زندگی شما متحول میشود.
۲- رقیبی در کمین شماست که اینک با شما بسیار گرم گرفته ولی بدانید که قصد فریب دارد و از او دروری کنید که به صلاح شما نیست.
۳- از زندگی خوبی برخوردارید. ارزش آن را بدانید و با کلمات و حرکات بچه گانه، آنرا سرد و افسرده نسازید. زیرا اطرافتیان و اعضای خانواده، بسیار به شما علاقهمند هستند. ولی شما با حرکات تند و دلسرد کننده، آنان را ناراحت میسازید.
تعبیر غزل:
به زودی از منبعی که هیچ توقعش را نداری خبری بسیار نیکو به تو خواهد رسید و موفقیتهای بزرگ (مالی یا عشقی) به تو روی میآورد. بدان که در قاموس طبیعت هیچ کاری بیعلت نیست و این مژده پاسخ کارهای نیکی است که پیش از این انجام داده ای. پس از این نیز در راه خدمت به بندگان خدا کوشا باش تا موفقیتهایت روزافزون گردد.