فال حافظ ۲۳ آذر ماه ۱۴۰۳/ ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و سوم آذر ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

ز دلبرم که رساند نوازش قلمی

کجاست پیک صباگر همی‌کند کرمی

قیاس کردم و تدبیر عقل در ره عشق

چو شبنمی است که بر بحر می‌کشد رقمی

بیا که خرقه من‌گر چه رهن میکده‌هاست

ز مال وقف نبینی به نام من درمی

حدیث، چون و چرا درد سر دهدای دل

پیاله گیر و بیاسا ز عمر خویش دمی

طبیب راه‌نشین درد عشق نشناسد

برو به دست کن‌ای مرده دل مسیح دمی

دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم

به آن که بر در میخانه برکشم علمی

بیا که وقت‌شناسان دو کون بفروشند

به یک پیاله می‌صاف و صحبت صنمی

دوام عیش و تنعم نه شیوه عشق است

اگر معاشر مایی بنوش نیش غمی

نمی‌کنم گله‌ای لیک ابر رحمت دوست

به کشته زار جگرتشنگان نداد نمی

چرا به یک نی قندش نمی‌خرند آن کس

که کرد صد شکرافشانی از نی قلمی

سزای قدر تو شاها به دست حافظ نیست

جز از دعای شبی و نیاز صبحدمی

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های نهم تا یازدهم می‌فرماید:

من شکایتی ندارم، اما آب رحمت محبوب به کشتزار جگر تشنگان نرسید و به آن‌ها توجهی نکرد.

* گفتگوی مردم سبب دردسر می‌باشد. پس‌ای دل باده بنوش و لحظه‌ای از عمرت راحت باش.

* شاها، حافظ جز از نیاز شبانه و دعای صبحدم چیز دیگری ندارد که لایق ارزش محبوب باشد.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- خیلی خالصانه به دنبال این نیت بوده‌اید و بارها صداقت خود را ثابت کرده اید. خواسته‌اید از راه صلح و سازش عمل کنید، ولی او بر لجبازی اصرار دارد. باید بدانید که وی مغرور خود شده، پس لازم است شما صبر و شکیبایی داشته باشید.

تعبیر غزل:

منتظر کوچکترین نشانه و یا عکس العملی از او هستی. این نشانه را خواهی یافت، اما زمان می‌برد. تو که از زندگی خسته و از اطرافیانت دلگیری چرا وقت را غنیمت نمی‌شماری و خود پا پیش نمی‌گذاری؟ بیش از این تأمل جایز نیست. با توکل و توسل به خدا پا پیش بگذار تا به آنچه لیاقتش را داری برسی.