فال حافظ ۱۴ آبان ماه ۱۴۰۳/ سینه مالامال درد است‌ای دریغا مرهمی
دیوان اشعار حافظ، به ویژه به دلیل پیوندی که با قرآن کریم دارد، همیشه برای ایرانیان کتابی محترم و حتی مقدس بوده است. این تقدس و جنبۀ معنوی باعث شده که در سنت ما تفال زدن به دیوان این شاعر عارف امری مرسوم و موجه باشد.
اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.
تفال امروز چهاردهم آبان ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:
سینه مالامال درد است‌ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
چشم آسایش که دارد از سپهر تیزرو
ساقیا جامی به من ده تا بیاسایم دمی
زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت
صعب روزی بوالعجب کاری پریشان عالمی
سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل
شاه ترکان فارغ است از حال ما کو رستمی
در طریق عشقبازی امن و آسایش بلاست
ریش باد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی
اهل کام و ناز را در کوی رندی راه نیست
رهروی باید جهان سوزی نه خامی بی‌غمی
آدمی در عالم خاکی نمی‌آید به دست
عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی
خیز تا خاطر بدان ترک سمرقندی دهیم
کز نسیمش بوی جوی مولیان آید همی
گریه حافظ چه سنجد پیش استغنای عشق
کاندر این دریا نماید هفت دریا شبنمی
تفسیر عرفانی:
آنان که از عشق بی‌بهره‌اند و از چرخ فانی بهره می‌جویند، راه به جایی نخواهند برد. در مقابل فقط کسانی می‌توانند به کوی وارستگی وارد گردند که رنج و سختی وارد شده از درد عشفق را آسایش می‌انگارند.
تعبیر غزل:
سعی کنید با ابراز محبت به حضرت دوست از جام دوستی او سرمست شوید. این گونه است که می‌توانید به خلق او نیز محبت کنید.