فال حافظ ۷ مهر ماه ۱۴۰۳/ آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم میدانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز هفتم مهر ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

خوش کرد یاوری فلکت روز داوری

تا شکر، چون کنی و چه شکرانه آوری

آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست

گو بر تو باد تا غم افتادگان‌خوری

در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند

اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

ساقی به مژدگانی عیش از درم درآی

تا یک دم از دلم غم دنیا به دربری

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست

آن به کز این گریوه سبکبار بگذری

سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج

درویش و امن خاطر و کنج قلندری

یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است

ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری

نیل مراد بر حسب فکر و همت است

از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری

حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی

کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری

تفسیر عرفانی:

۱- حضرت حافظ در بیت‌های سوم و چهارم می‌فرماید:

کسی که از پای افتاده باشد، خداوند دستگیر او می‌شود. پس بر اوست که دست دیگران و فقرا را بگیرد و کمک کند.

*ای ساقی، مژده خوشدلی برسان و برای گرفتن مژدگانی از در وارد شو تا یک لحظه اندوه را از دل من ببری.

حال خود باید نیت خود را تفسیر نمایید.

۲- در زندگی چیزی کم ندارید یا لااقل از هر حیث از دیگران چیزی کمتر ندارید. خداوند نعمات زیادی به خانواده شما داده است تا ببیند آیا املا یا استدراج یا ابتلا کدامیک را مد نظر خواهید داشت و چگونه با دیگران رفتار خواهید کرد.

تعبیر غزل:

در آن لحظه که از پای افتاده بودی و از همه جا ناامید بودی، خداوند دست تو را گرفت و یاریت فرمود. اکنون وقت آن رسیده که به شکرانه‌ی این لطف الهی تو نیز دست افتادگان را بگیری و به آن‌ها کمک کنی. از زیاده خواهی بپرهیز چرا که مال زیاد رنج بسیار نیز به دنبال خواهد داشت و بدان که قناعت بزرگترین گنج است.