فال حافظ ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۳/ گفتم این جامِ جهان‌بین به تو کِی داد حکیم؟

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و سوم فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

سال‌ها دل طلبِ جامِ جم از ما می‌کرد

وآنچه خود داشت ز بیگانه تمنّا می‌کرد

گوهری کز صدفِ کُون و مکان بیرون است

طلب از گمشدگانِ لبِ دریا می‌کرد

مشکلِ خویش بَرِ پیرِ مُغان بُردم دوش

کو به تأییدِ نظر حلِّ معما می‌کرد

دیدمش خُرَّم و خندان قدحِ باده به دست

و اندر آن آینه صد گونه تماشا می‌کرد

گفتم این جامِ جهان‌بین به تو کِی داد حکیم؟

گفت آن روز که این گنبدِ مینا می‌کرد

بیدلی در همه احوال خدا با او بود

او نمی‌دیدش و از دور خدا را می‌کرد

این همه شعبده‌ی خویش که می‌کرد این جا

سامری پیشِ عصا و یدِ بیضا می‌کرد

گفت آن یار کز او گشت سرِ دار بلند

جُرمش این بود که اسرار هویدا می‌کرد

فیضِ روحُ القُدُس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بکنند آنچه مسیحا می‌کرد

گفتمش سلسله‌ی زلفِ بُتان از پی چیست

گفت حافظ گله‌ای از دلِ شیدا می‌کرد

تفسیر عرفانی:

عاشقان راه دوست که سال‌ها در انتظار دیدار یار بوده‌اند و در تمام حالات به یاد او هستند فقط او را به چشم دل به نظاره می‌نشینند چرا که لقای او به دیدن سر برایشان متصور نمی‌شود.

تعبیر غزل:

کسی که به شما عشق می‌ورزد، به زودی برای وصال شما اقدام می‌کند و از عاقبت آن ترسی به خود راه نمی‌دهد.