فال حافظ ۱۱ فروردین ماه ۱۴۰۳/ به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز یازدهم فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

بیا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم

اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد

به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

چو ذره‌گر چه حقیرم ببین به دولت عشق

که در هوای رخت، چون به مهر پیوستم

بیار باده که عمریست تا من از سر امن

به کنج عافیت از بهر عیش ننشستم

اگر ز مردم هشیاری‌ای نصیحتگو

سخن به خاک میفکن چرا که من مستم

چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست

که خدمتی به سزا برنیامد از دستم

بسوخت حافظ و آن یار دلنواز نگفت

که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم

تفسیر عرفانی:

جز آنکه به واسطه‌ی عشقت دین و دانشم را از دست دادم، چه نصیب دیگری از عشقت بردم؟ مقصود او از این شعر این است که راهیان عشق در غم عشق دوست، عمر خود را به باد نیستی می‌دهند و پیوسته در آرزوی دیدار او به سر می‌برند تا با فنای عمر خود به لقای او برسند.

تعبیر غزل:

از نعمت‌ها و بخشش‌های خداوند که به تو داده، به درستی استفاده کن و آن‌ها را به طور افراطی هدر مده. بکوش که همیشه به خود متکی باشی و هیچ گاه دستت جلو دیگران دراز نباشد و به آنان محتاج نشوی.