فال حافظ ۴ فروردین ماه ۱۴۰۳/ حضورِ خلوتِ اُنس است و دوستان جمعند

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز چهارم فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

معاشران گره از زلفِ یار باز کنید

شبی خوش است بدین قصه‌اش دراز کنید

حضورِ خلوتِ اُنس است و دوستان جمعند

وَ اِنْ یَکاد بخوانید و در فَراز کنید

رَباب و چنگ به بانگِ بلند می‌گویند

که گوشِ هوش به پیغامِ اهلِ راز کنید

به جانِ دوست که غم پرده بر شما نَدَرَد

گر اعتماد بر الطافِ کارساز کنید

میانِ عاشق و معشوق فَرق بسیار است

چو یار ناز نماید، شما نیاز کنید

نَخست موعظه‌ی پیرِ صحبت این حرف است

که از مُصاحبِ ناجِنس اِحتِراز کنید

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق

بر او نَمُرده به فتوایِ من نماز کنید

وگر طلب کند اِنعامی از شما حافظ

حَوالَتَش به لبِ یارِ دلنواز کنید

تفسیر عرفانی:

ای هم صحبتان! گره از زلف یار باز کنید. مقصود او از این شعر این است که عاشقان درگاه دوست باید با حضور دل در پیشگاه معشوق حاضر شوند و به لطف بیکران او تکیه کنند. در این صورت غم عشق به او پرده حرمت‌شان را نمی‌درد و آن‌ها را رسوا نمی‌سازد.

تعبیر غزل:

کسی منتظر شماست و تا به وصال شما نرسد، آرام و قرار نمی‌گیرد. بسیار دعا کرده است، ولی چه سود که هیچ کدام تاثیری نداشته، اما همچنان به وصال امیدوار است.