فال حافظ دوم فروردین ماه ۱۴۰۳/‌ حدیثِ عشق ز حافظ شنو نه از واعظ

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز اول فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

بیا که تُرکِ فلک خوانِ روزه غارت کرد

ثوابِ روزه و حجِ قبول آن کس برد

که خاکِ میکده‌ی عشق را زیارت کرد

مُقامِ اصلیِ ما گوشه‌ی خرابات است

خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد

بهایِ بادهٔ، چون لعل چیست؟ جوهرِ عقل

بیا که سود کسی برد، کاین تجارت کرد

نماز در خَمِ آن ابروانِ محرابی

کسی کُنَد که به خونِ جگر طهارت کرد

فغان که نرگس جَمّاشِ شیخِ شهر امروز

نظر به دُردکشان از سرِ حقارت کرد

به رویِ یار نظر کن ز دیده مِنّت دار

که کاردیده، نظر از سرِ بِصارت کرد

حدیثِ عشق ز حافظ شنو نه از واعظ

اگر چه صنعتِ بسیار در عبارت کرد

تفسیر عرفانی:

عاشقان کوی یار که با تمام وجود طالب درگاه محبوب هستند؛ جان بر کف قدم در راه او می‌گذارند. با راه یافتن به درگاه او به مراد خویش می‌رسند.

تعبیر غزل:

کسی عاشق توست و برای رسیدن به تو بی‌تاب است. هر گاه به او بی‌توجهی می‌کنی عشق او به تو زیادتر می‌شود، ولی حجب و حیا اجازه نمی‌دهد قدم پیش بگذارد. او منتظر اقدامی از جانب توست. تو هم حجله کن که فرصت از دست می‌رود.