فال حافظ اول فروردین ماه ۱۴۰۳/ ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز اول فروردین ماه سال ۱۴۰۳ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

خوش کرد یاوری فلکت روز داوری

تا شکر، چون کنی و چه شکرانه آوری

آن کس که اوفتاد خدایش گرفت دست

گو بر تو باد تا غم افتادگان‌خوری

در کوی عشق شوکت شاهی نمی‌خرند

اقرار بندگی کن و اظهار چاکری

ساقی به مژدگانی عیش از درم درآی

تا یک دم از دلم غم دنیا به دربری

در شاهراه جاه و بزرگی خطر بسیست

آن به کز این گریوه سبکبار بگذری

سلطان و فکر لشکر و سودای تاج و گنج

درویش و امن خاطر و کنج قلندری

یک حرف صوفیانه بگویم اجازت است‌

ای نور دیده صلح به از جنگ و داوری

نیل مراد بر حسب فکر و همت است

از شاه نذر خیر و ز توفیق یاوری

حافظ غبار فقر و قناعت ز رخ مشوی

کاین خاک بهتر از عمل کیمیاگری

تفسیر عرفانی:

به هنگام پیکار، روزگار خوب یاوزی‌ات نمود. برای شکر از او چه با خود می‌آوری؟ در مفهوم این شعر می‌توان گفت، در وادی عشق آن کس به مقام می‌رسد و به بالاترین درجات نزد معشوق نایل می‌شود که سبکبارتر و بی‌تعلق‌تر باشد؛ چرا که هر کس به چرخ گردون دلبسته باشد، راه به جایی نخواهد برد. از این رو باید نزد معشوق بندگی خود را نشان دهد تا بر حسب همت درونی‌اش به مرادش که دیدار دوست است نایل گردد.

تعبیر غزل:

تمام سختی‌ها و مشکلات راه را با صبر و تحمل از سر بگذران و بدان که این روزهای سیاه ناامیدی به پایان می‌رسد و روزهای خوشبختی خود را به تو می‌نمایاند.