فال حافظ ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۲/ سخن این است که ما بی‌تو نخواهیم حیات

 اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز چهاردهم اسفند ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

یا رب آن آهوی مشکین به ختن بازرسان

وان سهی سرو خرامان به چمن بازرسان

دل آزرده ما را به نسیمی بنواز

یعنی آن جان ز تن رفته به تن بازرسان

ماه و خورشید به منزل چو به امر تو رسند

یار مه روی مرا نیز به من بازرسان

دیده‌ها در طلب لعل یمانی خون شد

یا رب آن کوکب رخشان به یمن بازرسان

برو‌ای طایر میمون همایون آثار

پیش عنقا سخن زاغ و زغن بازرسان

سخن این است که ما بی‌تو نخواهیم حیات

بشنوای پیک خبرگیر و سخن بازرسان

آن که بودی وطنش دیده حافظ یا رب

به مرادش ز غریبی به وطن بازرسان

 تفسیر عرفانی:

پروردگارا یار گیسو مشکی‌ام که همچون آهو بود به ختن بازگردان و آن یار بلند بالایم را نیز به چمن برسان. مقصود او از این شعر این است که طالبان راه عشق همواره در طلب آنند که به لقای معشوق نایل آیند و از آوارگی و سرگشتگی در این چرخ فانی به وطن مالوف خود برسند تا در آن جا وصال یار برایشان محقق گردد.

تعبیر غزل:

در اخلاق و رفتار خود تجدید نظر کن و با رویی باز و گشاده با دیگران برخورد نما. نکات مثبت اخلاق دیگران را ببین و آن‌ها را در خود تقویت کن تا خورشید سعادت و خوشبختی در زندگی‌ات طلوع کند. انشاءالله.