فال حافظ ۹ اسفند ماه ۱۴۰۲/ شب شراب خرابم کند به بیداری

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز نهم اسفند ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود

ور آشتی طلبم با سر عتاب رود

چو ماه نو ره بیچارگان نظاره

زند به گوشه ابرو و در نقاب رود

شب شراب خرابم کند به بیداری

وگر به روز شکایت کنم به خواب رود

طریق عشق پرآشوب و فتنه است‌ای دل

بیفتد آن که در این راه با شتاب رود

گدایی در جانان به سلطنت مفروش

کسی ز سایه این در به آفتاب رود

سواد نامه موی سیاه، چون طی شد

بیاض کم نشودگر صد انتخاب رود

حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر

کلاه داریش اندر سر شراب رود

حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز

خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود

تفسیر عرفانی:

وقتی به گیسوی یار دست می‌زنم، خشمگین می‌گردد و اگر طلب آشتی کنم، تندخویی می‌کند. مقصود او از این شعر این است که راه عشق مسیری پر پیچ و خم و پر آشوب است که عاشقان باید بدون منیت و خودپرستی در آن گام بردارند؛ چرا که تکبر مانع رسیدن آن‌ها به معشوق حقیقی می‌گردد و اگر در این راه شتابزده عمل کنند، دچار انحراف می‌گردند و نمی‌توانند به بارگاه محبوب دست یابند.

تعبیر غزل:

روزگار خوشی در انتظار شماست. بخت با شما یار است، همواره به دیگران نیکی کن. اما مراقب باش که از شما سو استفاده نکنند، که هر کس دنیا به او روی خوش نشان دهد، دیگران در وی طمع می‌کنند.