فال حافظ ۳ اسفند ماه ۱۴۰۲/‌ شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز سوم اسفند ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

ای دل آن دم که خراب از می‌گلگون باشی

بی‌زر و گنج به صد حشمت قارون باشی

در مقامی که صدارت به فقیران بخشند

چشم دارم که به جاه از همه افزون باشی

در ره منزل لیلی که خطرهاست در آن

شرط اول قدم آن است که مجنون باشی

نقطه عشق نمودم به تو هان سهو مکن‌

ور نه، چون بنگری از دایره بیرون باشی

کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش

کی روی ره ز که پرسی چه کنی، چون باشی

تاج شاهی طلبی گوهر ذاتی بنمای‌ور

خود از تخمه جمشید و فریدون باشی

ساغری نوش کن و جرعه بر افلاک فشان

چند و چند از غم ایام جگرخون باشی

حافظ از فقر مکن ناله که‌گر شعر این است

هیچ خوشدل نپسندد که تو محزون باشی

تفسیر عرفانی:

دیوانه شدن و از بیخود گشتن در برابر دوست، تنها راه وارد شدن به دایره‌ی عشق است که در آن، سالک باید از جوهر فطری‌اش بهره گیرد و با هوشیاری قدم در پیش نهد تا بتواند جرعه یی از شراب دوست را بنوشد؛ چرا که در غیر این صورت به اشاره‌یی از آن خارج خواهد گشت.

تعبیر غزل:

آن گونه که به پیمودن پله‌های ترقی در عرصه‌های مادی تلاش می‌کنی، به تعالی روحی و فرهنگی خود نیز اهتمام داشته باش. خوشبختی واقعی تو این گونه تحقق می‌یابد.