فال حافظ ۲۹ بهمن ماه ۱۴۰۲/ چو جان فدای لبش شد خیال می‌بستم

اول صبح؛ خود حافظ نیز دلیل زیبایی بی‌نظیر اشعارش را پیوند آن‌ها با قرآن کریم می‌دانست: «ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ، به قرآنی که اندر سینه داری». بی‌جهت نیست که مردم ایران نیز این شاعرِ حافظ قرآن را «زبان غیب» قلمداد کرده و گاهی برای کشف رازهای زندگی به دیوان اشعار او تفال زده‌اند.

تفال امروز بیست و نهم بهمن ماه سال ۱۴۰۲ به دیوان لسان‌الغیب را در اینجا می‌خوانید:

همای اوج سعادت به دام ما افتد

اگر تو را گذری بر مقام ما افتد

حباب‌وار براندازم از نشاط کلاه

اگر ز روی تو عکسی به جام ما افتد

شبی که ماه مراد از افق شود طالع

بود که پرتو نوری به بام ما افتد

به بارگاه تو، چون باد را نباشد بار

کی اتفاق مجال سلام ما افتد

چو جان فدای لبش شد خیال می‌بستم

که قطره‌ای ز زلالش به کام ما افتد

خیال زلف تو گفتا که جان وسیله مساز

کز این شکار فراوان به دام ما افتد

به ناامیدی از این در مرو بزن فالی

بود که قرعه دولت به نام ما افتد

ز خاک کوی تو هر گه که دم زند حافظ

نسیم گلشن جان در مشام ما افتد

تفسیر عرفانی:

اگر تو از مقابل ما بگذری، هما از اوج سعادت به دام ما خواهد افتاد. مقصود او از این شعر این است که راهیان راه نور، پیوسته در دام عشق به معشوق گرفتار و ثابت قدمند و پیوسته در این حال می‌مانند تا آنکه به آستان درگاه دوست دست یابند و سرانجام به لقای او برسند.

تعبیر غزل:

از افرادی که از نظر اخلاقی دارای شخصیت قابل قبولی نیستند، بر حذر باش. طالع شما بلند است و روز به روز موفقیت بیشتری کسب می‌کنی. اگر کسی قصد ایجاد اخلال در کار شما داشته باشد، بر او پیروز خواهی شد. انشاالله.